31 oktober (end of October) 2008
Met een voorwoord van prof. dr. B. Smalhout
ISBN 9059117212, 312 pagina’s (312 pages)
Prijs 19,95 euro (met illustraties)

Verkrijgbaar via de boekhandel of:

Uitgeverij Aspekt
Amersfoortsestrraat 27
3739 AD Soesterberg
Tel. 0346 35 38 95
e-mail: info@uitgeverijaspekt.nl

Text in Dutch

In dit actuele boek wordt stilgestaan bij een van de wonderlijkste maar tegelijk meest destructieve allianties van het politieke extremisme: het duivelspact tussen nazi’s, communisten en islamisten.
Naast verschillen bestaan er ook grote overeenkomsten tussen de uiterste krachten in het politieke en religieuze veld.
Reeds de nazi’s werkten samen met extremistische moslims. Eén van hen was Haj Amin Al-Husseini, de grootmoefti van Jeruzalem, die in 1941 in Nazi-Duitsland asiel kreeg en die nauw samenwerkte met Heinrich Himmler en Adolf Eichmann. Al-Husseini was er mede verantwoordelijk voor dat meer dan 19.000 Joodse kinderen naar de gaskamers werden gestuurd. In de jaren dertig liet hij in het toenmalige Palestina, een Brits mandaat, niet alleen tal van Joodse immigranten maar ook grote aantallen gematigde Palestijnen ombrengen.
Tussen 1923 en 1933 reikten zelfs Duitse communisten zeker driemaal de hand naar Hitler en niet naar de gematigde sociaaldemocraten. Op kritieke momenten sloten nazi’s en communisten een monsterverbond. Gedurende enkele jaren stemden zij in het parlement in 70 procent van de gevallen gelijk.
In 1939 sloten Stalin en Hitler een niet-aanvalsverdrag. Kort daarna volgde er een vriendschapsverdrag. Communistische partijen werden door Stalin geïnstrueerd hun kritiek op Nazi-Duitsland in te slikken. Tussen 1939 en 1941 hielp Stalin zijn nieuwe bondgenoot Hitler aan olie en grondstoffen om de oorlog voort te kunnen zetten. Terwijl diezelfde Hitler een grootscheepse invasie van de Sovjet-Unie voorbereidde, bleef Stalin tot het laatste moment geloven dat er niets aan de hand was. Toen de Duitsers op 22 juni 1941 aanvielen, was het Russische leger nergens op voorbereid.
Ook nú sluiten extremisten over de politieke en religieuze grenzen  heen bondgenootschappen. Illustratief  is de hedendaagse politiek van de ultraconservatieve Iraanse president Ahmadinejad en zijn boezemvriend Hugo Chávez, de ultralinkse president van Venezuela.
En dan zijn er de samenweringstheorieën rond de 11e september (‘9/11’): een nieuw gemeenschappelijk thema voor neonazi’s, linkse socialisten, antiglobalisten en extremistische moslims.

In zijn voorwoord schreef prof. dr. B. Smalhout onder meer:

‘Door de diepgravende documentatie is het boek van Emerson Vermaat geen gemakkelijke literatuur. Maar voor degene die een goed gefundeerde publicatie wil schrijven over actuele spanningen in de wereld, bevat het een schat aan informatie en rekent het grondig af met talrijke kwaadaardige sprookjes die ieder voor zich in principe de kern in zich dragen voor een nieuwe ramp op wereldschaal. Als zodanig dient dit werk een vooraanstaande plaats te krijgen. Niet als geneesmiddel tegen politieke kwalen, maar wel als krachtig vaccin tegen de uitbraak van nieuwe epidemieën van dodelijke politieke, sociale en religieuze ziekten.’

Inhoudsopgave:

Voorwoord prof. dr. B. Smalhout

1. De houding van de nazi’s tegenover de islam
2. Haj Amin Al-Husseini: nazicollaborateur en voorbeeld voor hedendaagse islamisten
3. De Protocollen van de Wijzen van Sion
4. Tijdelijke allianties tussen nazi’s en communisten in Duitsland (1923-1932)
5. Het Pact Ribbentrop-Molotov en de fatale gevolgen voor de wereldvrede (1939)
6. Stalins pogingen Nazi-Duitsland te vriend te houden, terwijl Hitler een invasie voorbereidt (1939-1941)
7. De kwalijke rol van de Comintern en de aan Moskou onderhorige communistische partijen (1939-1941)
8. Hugo Chávez, de nazi’s  en de marxistische rebellen van de FARC
9. De Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad: vriend van Hugo Chávez en ontkenner van de Holocaust
10.  Paranoïde samenzweringstheorieën inzake ‘9/11’ en daaruit voortvloeiende dubieuze allianties

Voetnoten

Text in English

Emerson Vermaat
Nazis, Communists and Islamists. Remarkable Alliances Between Extremists.
Preface: Prof. Dr. Bob Smalhout, MD

Brief despcription of the contents:
This well documented study shows how the extremes often touch. It was during the German Weimar Republic in 1920s and early 1930s that Nazis and Communists occasionally formed alliances against moderate Social Democrats. German Communists did not hesitate to depict Social Democrasts as “Social Fascists,” enemies worse and more dangerous than the Nazis themselves. They even continued to do so for some time after Hitler came to power in January 1933 and the Nazis began to persecute both Communists and Social Democrats.

It was in August 1939 that Stalin and Hitler decided to conclude a “Non Agression Pact”  followed by a “Border and Friendschip Treaty” at the end of September. Between 1939 and June 1941 Communist Russia supplied Nazi Germany with oil and other commodities Gemany desperately needed to continue the war. Stalin’s Foreign Minister Molotov even agreed with the Nazi conquests of Denmark, Norway, Holland, Belgium and France. Between September 1939 and June 1941 Communist Parties all over the world were instructed by Moscow to drop their criticism of Nazi Germany. In France a few young Communists were even involved in acts of sabotage with a view to weakening the French defence effort.

The Nazis also cooperated with radical Muslims from the Middle East. Many Muslims sympathized with the Nazi cause and hoped for a Nazi victory. Nazi Germany granted asylum to two important Arab leaders, Grand Mufti Haj Amin Al-Husseini and former Iraqi Prime Minister Rachid el-Kailani. Al-Husseini subsequently closely cooperated with Heinrich Himmler, the so-called “Reichsführer SS,” and Adolf Eichmann, the fanatical Jew hater who coordinated the Holocaust. Al-Husseini was among those who were responsible for sending more than 19,000 Jewish children to the gas chambers. The Grand Mufti actively supported the Nazi cause in the 1930s and received money from them. Not only was he responsible for the death of numerous Jewish immigrants in the former British mandate of Palestine, also did he clash with moderate Palestinians who rejected his views on sharia and jihad.

Anti-Semitic conspiracy theories abounded in Hitler’s “Third Reich.” The most notorious conspiracy theory was expounded in a booklet called “The Protocols of the Wise Men of Sion.” This book was introduced to the Nazis by Alfred Rosenberg, a refugee from Russia and Estonia. The book was later widely distributed by the Nazis. It was claimed that Jewish “Elders” or “Wise Men” were conspiring for world domination and that their plan had been laid down in secret “Protocols” during the first Zionist congress held in Basel, Switzerland, in 1897. The “Protocols” were first published in Czarist Russia.  After the Communist Revolution of 1917 they continued to play an important role in Russia. Today, these obscurantist “Protocols” are widely distributed by Russian Orthodox bookshops and taken seriously by Russian Neo Nazis, nationalist extremists and former Communists.

They are equally popular in the Muslim world, especially in Syria, Egypt and Iran.
Iran’s president Mahmoud Ahmadinejad invited Neo Nazis to Tehran to attend a conference “to review the global vision of the Holocaust.” Holocaust deniers from all over the world attended. Ahmadinejad wrote a letter to German Chancellor Angela Merkel expressing his deep admiration for “Aryan Germans.” (Merkel ignored Ahmadinejad’s ignominious letter, of course.)
The ultraconservative Iranian president is also a close ally of  Venezuelan president Hugo Chávez, a Marxist who supports the Colombian Marxist guerrilla movement FARC. During a visit to Venezuela in September 2006, Chávez awarded Ahmadinejad the “Libertador Medal,” the highest medal of honour Venezuela bestows on visiting dignatories. And during a visit to Tehran Chávez was equally awarded a high Iranian medal of honour.

Neo Nazis, Marxists, so-called anti-globalists and radical Muslims also often share common views on “9/11 conspiracy theories” claiming that those who were responsible for this major operation did not belong Al-Qaida. It is the CIA, the Israeli Mossad and/or George Bush who deserve to be blamed. Thierry Meyssan’s book “The Big Lie” was partially inspired by people close to the extreme right and nationalist Serbs. Meyssan himself is a leftist Socialist who has been interviewed frequently in the Arab and Iranian media. The same applies to Dr. Andreas von Bülow, a controversial German author who claims that the Mossad was behind the 9/11 attacks.
 
Liberal American theologians like David Ray Griffin and William Sloane Coffin also believe “9/11” had nothing to do with Al-Qaida. Even as late as 2007, Griffin propounds the theory that some of “the alleged 9/11 suicide hijackers” are still alive (see his book “Debunking 9/11 Debunking”). Today, this theory of the so-called “zombie terrorists” is taken seriously only by wacky fringe groups and eccentrics. An important article published in September 2003 in the German weekly “Der Spiegel” clearly refutes the “zombie terrorists theory” showing that none of the 9/11 hijackers are alive today. This lengthy article was also published in English (see www.spiegelonline.de/international/ “Panapoly of the Absurd”). Yet, David Ray Griffin obviously never read it. Griffin’s friend and fellow-theologian William Sloane Coffin sympathized  with the Iranian hostage takers (1979/80) and Russian Communists.

Dutch Profesor Bob Smalhout told the author in October:

“I am deeply impressed by this thorough study. To me it looks like a doctoral dissertation on a highly topical subject.”

From the Preface witten by Professor Bob Smalhout:

De theoloog prof. dr. Hans Jansen (niet te verwarren met de gelijknamige islamoloog), auteur van het standaardwerk ‘Van Jodenhaat naar zelfmoordterrorisme’ (2006), mailde mij in november 2008:

‘Ik ben erg blij met uw boek. Ga zo door!’

Recensie van dr. H.W. Bomert, NBD/Biblion (Nederlandse bibliotheken), januari 2009:

‘Door de jaren heen zijn er in de internationale politiek vreemde bondgenootschappen gesloten. Onderzoeksjournalist en voormalig EO-medewerker Vermaat beschrijft uitgebreid (en goed gedocumenteerd) het monsterverbond tussen nationaalsocialisten en communisten in Duitsland in de jaren twintig en dertig; nu springen de vriendschapsbanden tussen het fundamentalistische Iran en de links-populistische president van Venezuela, Hugo Chávez, in het oog. Dergelijke vriendschapsbanden tussen ogenschijnlijk tegengestelde ideologieën komen niet alleen voort uit het feit dat beiden paria’s in de internationale politiek zijn, maar kenmerken zich onder meer ook door de gemeenschappelijke ‘vijand’ die ze zien: in het bijzonder ‘het internationale jodendom’ en de ‘imperialistische’ Verenigde Staten.
Neonazi’s, linkse socialisten en extremistische moslims vinden zich vandaag de dag in bizarre – en door Vermaat ontzenuwde – samenzweringstheorieën, volgens welke niet moslims, maar juist joden en Amerikanen verantwoordelijk zijn voor de aanslagen van 11 september 2001. Het boek besluit met talrijke eindnoten en verwijzingen naar websites.’

Recensie in ‘De Huisarts’ (Brussel, België), 5 februari 2009:

‘“Nazi’s, communisten en islamisten” is een opmerkelijk boek waarin onderzoeksjournalist Emerson Vermaat aantoont dat deze ogenschijnlijk tegengestelde ideologieën meer met elkaar gemeen hebben dan we meestal aannemen.’

Middle East Quaterly Online  (USA), Summer 2009, review by Beila Rabinowitz:

Nazis, Communists and Islamists: Remarkable Alliances between Extremists

‘Vermaat, a Netherlands-based investigative journalist, analyses the connections between three seemingly unrelated groups – Nazis, communists and Islamists – providing key insights into the logic behind their alliances. Despite its scholarly nature, the book offers a fast-paced read.

The author shows how proponents of generally incompatible ideologies look past their specific differences to establish mutually beneficial relationships. He provides examples of each alliance: the Islamist grand mufti of Jerusalem, Hajj Amin al-Husseini, who embraced the anti-Semitism of Nazism to wage a Nazi-tinged jihad in the Balkans, the Hitler-Stalin 1939 nonaggression pact, which mutually benefited both countries (until Hitler violated the agreement); and the alliance between Venezualan president Hugo Chávez, who awarded Iranian president Mahmoud Ahmadinejad a medal, which the latter reciprocated when Chávez visited Tehran.

Indeed, Vermaat, devotes several chapters to the alliance between Chávez and Ahmadinejad, showing how they reconciled their left-wing and Islamist world-views and explaining how aspects of their ideologies complement the other’s. Vermaat expertly demonstrates that such alliances  are not just a case of “the enemy of my enemy is my friend” but rather a merging of ideological purpose. He documents the “points of convergence” of leftist and Islamist ideologies such as demagoguery and dogmatism and shows how a totalitarian mindset connects them. Vermaat meticulously documents the historical events leading up to the alliances of these seeming ideological opposites.

The author concludes with an examination of conspiracy theories, especially those surrounding the 9/11 attacks and the individuals and groups who promote them. This shows that Realpolitik often trumps lesser theoretical concerns, permitting a flexibility and accomodation in areas deemed strategically most important.

‘Ils sont bien étonnés de se trouver ensemble’

Opmerkelijke allianties tussen extremisten

Lezing Emerson Vermaat

Limmoed, Studie- en Cultuurfestival voor Joods Nederland, Amsterdam, 15 maart 2009

Op 9 november 2008 werd de ‘Kristallnacht’ herdacht. Eenenzeventig jaar geleden vond er in nazi-Duitsland een grote pogrom plaats waarbij zeker vierhonderd Joden werden vermoord en 25.000 Joden naar concentratiekampen werden afgevoerd. Talloze ramen van Joodse winkels werden aan diggelen geslagen.
In haar toespraak in de herbouwde nieuwe Berlijnse synagoge zei de Duitse bondskanselier Angela Merkel dat we niet kunnen zwijgen wanneer vandaag de dag Joodse graven worden geschonden en rabbi’s midden op straat worden uitgescholden. ‘Dit jaar alleen al waren er 800 antisemitische incidenten,’ liet Merkel weten. De huidige Duitse bondskanselier is een moedige vrouw die al eerder indruk had gemaakt met haar toespraak voor de Knesseth.
In de meeste gevallen werden die 800 antisemitische incidenten veroorzaakt door:

• neonazi’s,
• linkse extremisten
• en jonge geradicaliseerde moslimimmigranten.

De huidige Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad is zelf ook zo’n moslimextremist. In mei 2006 schreef hij een brief aan bondskanselier Angela Merkel waarin hij verklaarde dat Duitsland in 1945 en daarna toch wel erg te lijden had gehad onder de overwinning van de geallieerden. Die overwinnaars (Engeland, Amerika en Rusland) typeerde hij als ‘goddeloos’. Kennelijk had hij liever gezien dat Hitler de oorlog gewonnen had. Merkel negeerde Ahmadinejads kwalijke brief volledig.
Op een persconferentie in april 2006 verklaarde Ahmadinejad dat Iraniërs en Duitsers behoren tot ‘een gemeenschappelijk Arisch ras’. In nazi-Duitsland kreeg het begrip ‘Ariër’ een zeer racistische inhoud. De nazi’s organiseerden expedities naar Tibet en Irak om daar hun zogenaamde ‘Arische wortels’ ontdekken.  Ze wilden ook naar Perzië (Iran), maar dat land werd in 1941 door de Britten bezet – de Britten met wie ze in oorlog waren.

In december 2006 organiseerde Ahmadinejad in Teheran een ‘Internationale conferentie tot herziening van de in de wereld gangbare  zienswijze op de Holocaust’. Hier kwamen Holocaustontkenners uit de gehele wereld bijeen, de meesten waren neonazi’s. Ahmadinejad is een man die openlijk sympathiseert met neonazi’s en zij sympathiseren op hun beurt weer met hém. In het Duitse neonazistische maandblad ‘Nation und Europa’, dat al sinds  1951 verschijnt en daarmee het oudste rechts-extremistische blad in Duitsland is, werd in 2006 op de omslag een grote foto van Ahmadinejad afgebeeld met daaronder de tekst: ‘Dank u, meneer de president.’
In het omslagartikel werd Ahmadinejad geprezen als ‘morele autoriteit’ en ‘verdediger van de Duitsers tegen de slavernij van de schuld’. (BfV, 2006, p. 132). Datzelfde jaar nodigde hij de beruchte Duitse neonazi en Holocaustontkenner Horst Mahler naar Teheran uit – voor de eind dat jaar te houden conferentie van Holocaustontkenners. De alerte Duitse autoriteiten verhinderden Mahlers reis naar Teheran door tijdelijk zijn paspoort in te nemen. Ahmadinejad was woedend. In de ‘Tehran Times’ werd Mahler als volgt geciteerd: ‘Ahmadinejad heeft ons zeer geholpen. De Holocaust heeft nooit plaatsgevonden. Het is de grootste leugen van de geschiedenis.’ (BfV 2006, p. 115). Ooit was diezelfde Mahler een prominent lid van de marxistische terreurorganisatie ‘Rote Armee Fraktion’ (RAF), die ook in Nederland aanhangers had.
Holocaustontkenner Horst Mahler verklaarde in november 2007 in een interview met ‘Vanity Fair’: ‘Hitler  was de verlosser van het Duitse volk. Als verlosser is hij door de satan gedemoniseerd. De systematische vernietiging van de Joden in Auschwitz – dat is een leugen.’ (BfV 2007, p. 109). Mahler richtte in 2003 een eigen vereniging op die ten doel heeft diegenen bij te staan en te rehabiliteren die vanwege het ontkennen van de Holocaust vervolgd worden. In Duitsland zijn zulke ontkenningen namelijk strafbaar. Mahler is zelf hiervoor dan ook veroordeeld.

Rechts-extremistische groeperingen sympathiseren niet alleen met Ahmadinejad, maar ook met andere radicale moslimleiders.
Zo verscheen er in het Duitse neonazi blad ‘Junge Freiheit’ in 2001 een interview met Abdel Aziz Rantisi, mede-oprichter van Hamas. Rantisi sprak in dat interview over de Joodse ‘agressoren, bezetters en moordenaars’. In hetzelfde neonaziblad werd een interview met Hezbollahleider sjeik Hassan Nasrallah uit een Egyptisch weekblad overgenomen.

Ahmadinejad en de neonazi’s geloven ook dat de aanslagen van de elfde september niet het werk van Al-Qaida, maar  van de Joden en de Mossad waren. Deze samenzweringstheorie werd op 17 september 2001 voor het eerst gelanceerd door de Libanese Hezbollahzender ‘Al-Manar’. Volgens Al-Manar waren ongeveer 4000 Joden die in het Newyorkse World Trade Center werkzaam waren, op de ochtend van de elfde september niet op hun werk verschenen. Twee dagen later werd de ‘onthulling’ van ‘Al-Manar’ overgenomen door de Arabische zender ‘Al-Jazeera’. De legende dat deze 4000 Joden door de Mossad waren gewaarschuwd en dus op de ochtend van 11 september niet op hun werk waren verschenen, verspreidde zich  razendsnel over het gehele Midden-Oosten. Behalve via de kanalen van Hezbollah, werd deze nieuwe antisemitische leugen  ook verspreid door de moslimbroederschap, Hamas en Al-Qaeda. En via Arabische, Noord-Afrikaanse en Iraanse migrantengemeenschappen dook  zij ook in Europa op.  Neonazi’s, linkse extremisten en een aantal ‘antiglobalisten’ geloven eveneens dat Israël en de Joden, met steun van de CIA, achter die aanslagen zaten. Zij allen schilderen het zogenaamde ‘zionisme’ af als een wereldwijd gevaar, een octopus die de mensheid in zijn greep houdt. 
Neonazi’s sluiten gelegenheidsallianties met radicale moslims, extreem-linkse groeperingen en aanhangers van samenzweringstheorieën inzake de aanslagen van 11 september 2001. Duitse neonazi’s gaven in september 2001 een verklaring uit waarin de aanslagen van 11 september werden geprezen. Nu was, verklaarden ze over het World Trade Center, ‘het symbool van de wereldwijde uitbuiting en globalisering’ gevallen. Een jaar later pleitten zij voor een campagne onder het motto ‘Stop de globaliseringsterreur van de Verenigde Staten’.
Ook Horst Mahler nam meermalen de term ‘globalisering’ in zijn mond.
In rechts-extremistische publikaties worden de aanslagen gezien als reactie op het door Amerika gedomineerde globaliseringsproces (Jan Riebe, Im Spannungsfeld von Rassismus und antisemitismus, 2006, Tectum Verlag, p. 145, 146; BfV 2007, p. 117: Horst Mahler). In Duitsland heeft de neonazistische NPD opgeroepen tot deelname aan demonstraties van antiglobalisten tegen de gemeenschappelijke vijand Bush, het globalisme en kapitalisme.

Antiglobalisten en extreem-linkse groeperingen zien elk verzet tegen de macht van de staat als legitiem, maar Israël en de Verenigde Staten zien zij, net als radicale moslims en neonazi’s, als de belangrijkste vijand. Daarom nemen zij deel aan demonstraties waarin solidariteit met Hamas en Hezbollah wordt betuigd. Want deze bewegingen verzetten zich ook tegen de zogenaamde ‘globale macht’ van de Verenigde Staten die de ‘zionisten’ in Israël hun gang laat gaan. Veel antiglobalisten en linkse extremisten dragen uit solidariteit met de Palestijnen de Palestijnse ‘keffiya’, de zwart- of rood-wit geblokte hoofddoek, die zij om niet herkend te worden, nog wel eens om het hele gezicht wikkelen.
Binnen het Duitse links woedt een fel debat tussen diegenen die allianties willen sluiten met  rechtse antisemieten en degenen die dat juist afwijzen. De voorstanders wijzen erop dat er een gemeenschappelijke strijd wordt gevoerd tegen kapitalisme, imperialisme, zionisme en Amerika. De tegenstanders vinden dat antisemieten nooit bondgenoten van links kunnen zijn. In andere landen is dit linkse antizionisme binnen de antiglobalistische beweging nog veel sterker aanwezig en heeft het karakter van antisemitisme aangenomen. (Emerson Vermaat, Nazi’s communisten en islamisten, 2008, p. 255). Die tendens is vooral versterkt na de aanslagen van 11 september. In Engeland bijvoorbeeld bevelen fascisten boeken van linkse antiglobalisten als George Monbiot en Noam Chomsky aan.
Het is interessant te constateren dat extreem-rechts de thema’s van links overneemt, thema’s als de solidariteit met de Palestijnen, het antikapitalisme en antiglobalisme. (Riebe, p. 90, 91). Neonazi’s zijn tegen de multiculturele samenleving en de bouw van moskeeën in eigen land, tegelijk steunen ze vooral de na aanslagen van 11 september extreme moslims die aanslagen tegen Amerika of Israël plegen. (Riebe, p. 149, 150). Sommige neonazi’s gingen zelfs zo ver dat zij wensten dat er in Duitsland soortgelijke aanslagen zouden worden gepleegd. Of ze pleitten ervoor dat om met islamisten  – extremistische moslims – solidair te zijn in de strijd tegen ‘het Jodendom’, het kapitaal en de Verenigde Staten. Anti-Amerikaanse en antisemitische sentimenten prevaleerden over in deze kring traditioneel aanwezige vreemdelingenhaat jegens migranten. (BfV, 2001, p. 31). Dit speelt vooral na de aanslagen van 11 september 2001.

Net als extreem-linkse antiglobalisten,  zoeken neonazi’s toenadering tot of zelfs samenwerking met terreurbewegingen als Hamas en Hezbollah. Dat is niet nieuw. In 1989/90 verstrekte Hezbollah maandenlang wapens en explosieven aan Duitse rechts-extremistische groepen. Neonazi’s werden in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw opgeleid in Palestijnse kampen in Libanon of sloten zich aan bij de Palestijnse terreurgroep ‘Zwarte September’ die in 1972 voor de aanslagen op de Olympische Spelen in München verantwoordelijk was. (Riebe, p. 97). De ‘Wehrsportgruppe Hoffman’ pleegde aanslagen in Duitsland. Leden van deze beruchte neonazi militie werden in Libanon opgeleid. (BfV, 1975, p. 31, 32; 1981, p. 27, 28; 1982, p.  126). Volgens gegevens van de Beierse tak van de Duitse veiligheidsdienst was een flink aantal leden (‘eine ganze Reihe von Mitgliedern’) van deze groepering afkomstig uit het communistische Oost-Duitsland. (Gerold Tandler, minister van Binnenlandse Zaken in de deelstaat Beieren, Beierse landdag, 30 oktober 1980.)
Een van de contactpersonen was Manfred Roeder die op zijn beurt weer in contact stond met Russische diplomaten – ongetwijfeld KGB-agenten – in Wenen en Beirut en met vertrouwelingen van de Iraanse geestelijke leider Ayatollah Khomeini. (BfV 1975, p. 31, 32; David Th. Schiller, Palestinenser zwischen Terrorismus und Diplomatie, München, Bernard & Gräfe Verlag, 1982, p. 426, 427.)
Een andere rechts-extremistische sleutelfiguur met contacten met Palestijnse terroristen was Udo Albrecht. Hij vluchtte later naar het communistische Oost-Duitsland. (BfV 1981, p. 28).

Halverwege de jaren negentig van de vorige eeuw riepen vooraanstaande Duitse neonazi’s op tot toenadering tot en nauwe samenwerking met Hamas. Zij beriepen zich op een ‘gemeenschappelijke historische grondslag’. (Riebe, p. 98).

Ook in Nederland betuigen linkse en rechtse politieke extremisten solidariteit met radicale Palestijnse standpunten en bewegingen als Hamas en Hezbollah. Tijdens een  demonstratie in Zoetermeer in november 2006 noemden aanhangers van de Nederlandse Volksunie  (NVU) George Bush een terrorist en riepen op om de Joden uit Palestina te verdrijven. Ook keerde men zich, net als Duitse neonazi’s, Hamas en  tal van antiglobalisten tegen de oorlog in Irak.  (Wikipedia, Nederlandse Volks-Unie, maart 2009).

In Nederland zitten de meeste antiglobalistische organisaties en groepen in het ‘Nederlands Sociaal Forum’. Daarin zitten naast gematigde groepen ook extreem-linkse clubs zoals de ‘Anti-Fascistische Actie’ en de Trotskistische ‘Internationale Socialisten’. Deze Internationale Socialisten hebben meermalen steun betuigd aan Hamas en Hezbollah. In 2004 organiseerden de ‘Internationale Socialisten’ samen met de ‘Arabisch-Europese Liga’ (AEL) een herdenkingsbijeenkomst voor de door Israël gedode Hamasleider sjeik Ahmed Yassin. (Koen Vink, Andersglobalisten moeten schoon schip maken, Milieudefensie, 2007, nr. 6, p. 28, 29). De AEL is opgericht door Dyab Abou Jahjah, een uit Libanon afkomstige Belg die in juli 2006 terug naar Libanon reisde om zich aan te sluiten bij het verzet van Hezbollah. Vlak na de aanslagen van 11 september verklaarde hij dat hij ‘een gevoel van vreugde’ maar moeilijk kon onderdrukken. (De Volkskrant, 31 mei 2004). En Bart Griffioen, de woordvoerder van de ‘Internationale Socialisten’, bezocht in november 2006 een ‘Conferentie uit Solidariteit met het Libanese verzet’. Met dat verzet wordt vooral Hezbollah bedoeld. Van Hezbollahleider sjeik Hassan Nasrallah is bekend dat hij de Holocaust ontkent, maar daarover zeggen de Internationale Socialisten niets. Ze stellen wel dat de Deense cartoonrellen het gevolg waren van racisme tegen moslims.

Een prominent lid van de Internationale Socialisten is de Marokkaans-Nederlandse anthropologe Miriyam Aouragh. Zij sprak in maart 2004 op een demonstratie op de Dam in Amsterdam waar de dood van Hamasleider sjeik Yassin werd herdacht. Daar werd ook het woord gevoerd door AEL-voorzitter Nabil Marmouch, die een krachtige steunbetuiging aan Hamas uitsprak. Een groepje jongeren stak een Israëlische vlag in brand en verscheurde een Amerikaanse vlag. (Sheikh Yassine herdacht op de Dam, AEL.NL, 30-3-2004, Indymedia.nl.) 

Een soortgelijke demonstratie vond er in januari van dit jaar (2009) plaats op het Museumplein in Amsterdam. Tijdens de recente Israëlische acties in Gaza nam het aantal antisemitische incidenten wereldwijd sterk toe, nog het meest in Frnakrijk. (‘Gaza conflict reverberates in France’, International Herald Tribune, 21 januari 2009, p. 2). Radicale moslims, extreem-rechtse en extreem-linkse elementen koelden hun woede op Joodse gemeenschappen en bezittingen. Ook in Nederland waren er de nodige incidenten.
De pro-Hamasdemonstatie van afgelopen januari, waar de ‘Internationale Socialisten’ en enkele andere antiglobalistische clubs ook aan deelnamen, verliep weliswaar vreedzaam, maar een aantal demonstranten kon het niet laten de antisemitische leuze ‘Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas’ aan te heffen. Dit gebeurde vlak achter twee bekende Nederlanders die voorin de demonstratieve optocht liepen, te weten Gretta Duisenberg van de actiegroep ‘Stop de Bezetting’ en Harry van Bommel, Tweede Kamerlid voor de Socialistische Partij (SP). Beiden moeten dit gehoord hebben, maar spraken degenen die het riepen er niet op aan. Integendeel, ze hieven zelf een andere leus aan, namelijk ‘Intifada, intifada, Palestina vrij’.  Er waren Hamas- en Hezbollahvlaggen en portretten van Ayatollah Khomeini te zien.
De demonstratie vond plaats op het Museumplein. Daar werd op 5 mei 1945 een groot bevrijdingsfeest gevierd. Vierenzeventig jaar geleden waren de Nederlanders blij dat ze bevrijd waren van de nazi’s die hun Joodse landgenoten zo zwaar hadden vervolgd. Nu riepen extremistische moslims op diezelfde plek op om alle Joden alsnog te vergassen. Hitler had het karwei niet afgemaakt, er waren in de vernietigingskampen nog niet genóeg Joden omgebracht, dat was de boodschap van degenen die dit riepen. Het interessante is dat Gretta Duisenberg en Harry van Bommel, die sterk linkse sympathieën koesteren, die dag samen met rabiate antisemieten deelnamen aan een pro-Hamasdemonstratie. Dat Harry van Bommel niet de SP wordt uitgezet, is mij een raadsel. Fractieleider Agnes Kant had weliswaar kritiek op het optreden van de officiële buitenlandwoordvoerder van de partij, maar verbond er geen consequenties aan. Ik ben benieuwd of Van Bommel straks wederom een prominente plaats op de SP-lijst krijgt.
Eerder had Van Bommel al de website van de extremistische haatprediker sjeik Fawaz ‘zeer informatief’ genoemd – een website waar het nota bene wordt opgenomen voor polygamie. (In de As-Soenna moskee van Fawaz in Den Haag worden polygame ‘islamitische’ huwelijken gesloten.)

Concluderend kan worden gezegd dat er opmerkelijke allianties tussen extremisten (kunnen) worden gesloten. Er zijn belangrijke gemeenschappelijke thema’s zoals de  strijd tegen het Amerikaanse ‘globalisme’, Israël, het ‘zionisme’ en het ‘imperialisme’ en ‘kapitalisme’. Extreem-rechts neemt veel thema’s van links over, adopteert deze als het ware. Toch wordt er in extreem-linkse kring, met name in Duitsland, een fel debat gevoerd over vraag of er allianties met extreem-rechts mogelijk en gewenst zijn. Dat is niet nieuw, het speelde ook al in de jaren twintig in Duitsland, zoals ik in het vierde hoofdstuk van mijn boek ‘Nazi’s communisten en islamisten’ aan de hand van voorbeelden laat zien.
Vooral na de aanslagen van de elfde september zochten neonazi’s toenadering tot Hamas en Hezbollah, hoewel er in het verleden ook intensieve contacten met radicale Palestijnen zijn geweest. Sommige Duitse neonazi’s sloten zich begin jaren zeventig van de vorige eeuw zelfs aan bij de Palestijnse terreurbeweging ‘Zwarte September’.

(BfV = jaarrapport ‘Bundesamt für Verfassungsschutz’.)

Drs. Emerson Vermaat publiceerde in 2008 het boek ‘Nazi’s communisten en islamisten. Opmerkelijke allianties tussen extremisten’ (Uitgeverij Aspekt, Soesterberg).  
Website: emersonvermaat.com.  

Enkele artikelen van  Emerson Vermaat (Internet):

The 9/11 Conspiracy Theories: Why They Are Dead Wrong, September 11, 2006, MIM.
Hugo Chávez: A Fascist and a Friend of Holocaust Deniers and Drug Dealers, November 28, 2007, MIM/PN.
Dutch Security Service Warns Against Muslim Brotherhood’s Clandestine Infiltration Tactics, December 19, 2007, MIM/PN.
Hizb ut-Tahrir – A Dangerous Terrorist Organization – On The Rise in Europe, PN; Hizb ut-Tahrir – A Dangerous Anti-Semitic and Terrorist Organization, February 19, 2008, MIM.
Haj Amin Al-Husseini – Nazi Collaborator and Model for Today’s Islamists, February 27, 2008, MIM/PN.
Nazi and Communist Collaboration in Germany During the Decade Preceding Hitler’s ‘Third Reich’ (1923-1933), April 22, 2008, MIM/PN.
Iran and Hezbollah Increasingly Active in Latin America and Africa, July 16, 2008, MIM/PN.
The Rapid Re-Islamization of Southern Spain (‘Al-Andalus’), August 4, 2008, MIM/PN.
The Ghosts of Stalinism: Stalin, Georgia and Ukraine, August 20, 2008, MIM/PN.
Gretta Duisenberg and Harry van Bommel – Two Dutch Hamas Apologists, January 8, 2009, MIM/PN.
Hitler predicted Hololcaust as early ad January 30, 1939, January 30, 2009, PN.

MIM = Militant Islam Monitor