Martin Bormann - Hitlers oppermachtige secretaris
(Martin Bormann - Hitler's Supremely Powerful Secretary) |
|
Verschijningsdatum: begin mei 2020 Uitgeverij Aspekt
|
|
Inhoud: Als Hitlers persoonlijke secretaris genoot Martin Bormann onbeperkte macht. Door zijn onaangename aanleg en optreden werd hij door velen gehaat. Zowel Hitlers maîtresse Eva Braun als zijn architect Albert Speer verzetten zich tegen Bormanns macht en invloed. Minder bekend is dat Bormann al in 1943 vrede met de Russen wilde sluiten. Dit blijkt uit een door de auteur geciteerd geheim memorandum aan de Amerikaanse president Roosevelt. Dat memorandum was afkomstig van William Donovan, chef van het ‘Office of Strategic Services’ (OSS), de voorloper van de CIA. Tegen zijn naaste medewerker dr. Henry Picker zei Bormann dat hij een compromisvoorstel van Stalin uit maart 1943 om een afzonderlijke vrede te sluiten, bij Hitler niet had kunnen doorzetten. Bormann registreerde alles wat Hitler in zijn aanwezigheid zei. Toen het over de islam ging, zei Hitler dat hij de islamitische Turken liever had dan de Grieks-Orthodoxe Bulgaren, toenmalige bondgenoten van de nazi’s. Bormanns echtgenote Gerda schreef in haar brieven dat zij een groot bewonderaar van de islamitische profeet Mohammed was. Volgens Albert Speer vond Hitler het jammer dat de Arabieren in de achtste eeuw niet héél Europa hadden veroverd, omdat ‘we hier de verkeerde godsdienst bezitten’. Dat sloeg, zo zei hij, op het ‘het slappe christendom’, dat immers verdraagzaamheid predikt. Zeker niet alles wat Speer schreef klopte, maar Reichsführer-SS Heinrich Himmler dacht er net zo over. |
|
Bormann was direct betrokken bij de Holocaust en wilde dat de Joden meedogenloos werden aangepakt. Tegelijk decreteerde hij in opdracht van Hitler in juli 1943 dat dit alles wel staatsgeheim was. Er mocht niets over uitlekken. Maar gezien de omvang van de genocidale massamoorden, onder de codenaam ‘eindoplossing van het Joodse vraagstuk’, was dat natuurlijk ondoenlijk. Bormann overleed op 2 mei 1945, tijdens de Russische inname van Berlijn. Berichten van Reinhard Gehlen dat hij naar de Russen was overgelopen, waren pertinent onjuist. En op 16 april 2021 schreef Cees Nooteboom op p. 56 in De Groene Amsterdammer: ‘Een chaos waarin het zonder meer mogelijk was om totaal te verdwijnen en nooit meer gevonden te worden, zoals Martin Bormann.’ Emails van de auteur aan de De Groene Amsterdammer hierover werden nooit beantwoord. In december 1972 werd in Berlijn eindelijk het skelet van Bormann gevonden, zo bleek uit diens schedel en gebit alsmede uit DNA-onderzoek. In Frankfurt gaat de openbaar aanklager er toch echt van uit dat Bormann dood is.
Inhoudsopgave:
Documenten en foto’s Literatuur Belangrijke recensie: Surfing Ann boeken Blog, 18 maart 2021
|