|
Bovendien legde Eichmann al vroeg grote belangstelling voor het Jodendom aan de dag. Al in de jaren dertig van de vorige eeuw verdiepte Eichmann zich in het ‘zionisme’ en in 1937 maakte hij een reis naar ‘Palestina’, alwaar hij grote bewondering koesterde voor radicale moslims. Palestina was toen een Brits mandaatgebied.
Tussen 1942 en 1945 was hij bevriend met de Palestijnse grootmoefti van Jeruzalem, Haj Amin Al-Husseini, een radicale Jodenhater die in 1944 ook het vernietigingskamp Auschwitz bezocht. In dit boek is een fragment uit een exclusief interview met de Nederlandse Jood Ernst Verduin opgenomen. Verduin heeft het kamp Auschwitz overleefd en was daar ooggetuige van het bezoek van de grootmoefti.
Hitler had concrete plannen om het gehele Midden-Oosten, inclusief Palestina, te veroveren. In Palestina zou de grootmoefti tot leider van de Arabische wereld moeten worden uitgeroepen en zou een naaste medewerker van Eichmann de moefti moeten assisteren bij het uitroeien van alle Joden die zich daar hadden gevestigd. Ook daar werd een Holocaust gepland.
Dit boek gaat in op enkele minder bekende aspecten van Adolf Eichmann, die tijdens de Tweede Wereldoorlog medeverantwoordelijk was voor de dood van zes miljoen Joden.
- Eichmann bracht vier bezoeken aan Nederland waar meer dan 100.000 Joden naar de vernietigingskampen werden gedeporteerd.
- Eichmann speelde een belangrijke rol bij de deportatie naar Auschwitz van honderden Joodse psychiatrische patiënten uit Apeldoorn.
- Eichmann was ‘manager’ of ‘technocraat’ van de Holocaust: hij organiseerde de deportaties van de Joden (‘eenheden’) naar de vernietigingskampen. Tegelijk was hij bezeten van zijn ‘heilige’ missie om alle Joden om te brengen.
- Eichmann was meermalen ooggetuige van massamoorden in het bezette Polen en Rusland en moest daarover persoonlijk rapporteren.
- Eichmann wist precies wat er in Auschwitz gebeurde en had dit vernietigingskamp meermalen bezocht. Niettemin stuurde hij in 1944 nog meer dan 400.000 Hongaarse Joden naar Auschwitz, wetend dat het overgrote deel van hen naar de gaskamers werd gestuurd.
- In april 1943 werden Eichmanns medewerkers in Nederland, België en Frankrijk geïnstrueerd om aan naar Auschwitz te deporteren Joden niets te zeggen omtrent hun bestemming om zo onrust onder die Joden te voorkomen.
- Hitler vaardigde in 1941 een speciale instructie uit om na de verovering van de Sovjet-Unie, het Midden-Oosten te veroveren, onder meer via de Kaukasus en Noord-Afrika. Oók ‘Palestina’, destijds een Brits mandaatgebied, moest worden ‘bevrijd’. In Egypte stonden de troepen van veldmaarschalk Erwin Rommel in 1942 al op 100 kilometer van de strategisch gelegen havenstad Alexandrië en in Rusland stonden de Duitse legers op het punt de Kaukasus te veroveren om zo verder naar Iran en Irak door te stoten.
- Eichmann had al vroeg grote belangstelling voor het Midden-Oosten en bracht in 1937 een bezoek Palestina en Egypte. Hij rapporteerde dat Ibrahim Chanti, de eigenaar van de grootste Palestijnse krant, voor de nazi’s spioneerde.
- Eichmann en de met hem bevriende grootmoefti van Jeruzalem planden ook een Holocaust in Palestina waar zich inmiddels grote aantallen Joden hadden gevestigd. Dit zou moeten gebeuren nadat de Hitlers legers dit hele gebied hadden veroverd.
- Eichmann verscheurde twee Bijbels van zijn streng katholieke vrouw.
Inhoudsopgave:
1. Eichmann, Sassen en Wisliceny
2. Eichmanns bezoeken aan de oorden der vernietiging (1941/42)
3. Eichmanns rol bij de Wannseeconferentie (1942)
4. Eichmanns rol in Polen
5. Eichmanns rol in Griekenland, Bulgarije en Roemenië
6. Eichmanns rol in Hongarije (1944)
7. Eichmanns rol in Italië en Frankrijk
8. Eichmanns rol in Nederland en België
9. Eichmanns reis naar Palestina en Egypte (1937): eigenaar grootste Palestijnse krant spioneert voor de nazi’s
10. Hitler wilde het gehele Midden-Oosten veroveren: Eichmann en de moefti planden ook een Holocaust in Palestina
Aanhangsel
Literatuur
Voetnoten
Illustraties en documenten
SS-rangen
Persoonsregister
Text in English:
SS-colonel Adolf Eichmann and his ‘IVB4’ Jewish Affairs Department in the Reich Security Main Office (RSHA) were very important organizers of the Holocaust in Nazi occupied Europe between 1942 and 1945. Eichmann had been ordered and authorized by his superiors to carry out the so-called ‘Final Solution of the Jewish Problem’ in Europe, i.e. the physical annihilation of the ‘Jewish race.’ He played a keyrole at the Wannsee conference in Berlin in January 1942 where he preparations were made for the extermination of the Jews in Russia, Poland, Greece, Bulgaria, Rumania, Hungary, Czechoslovakia (‘Böhmen und Mähren’ and Slovakia), Yugoslavia, Italy, France, Holland, Belgium, Norway and Denmark.
At the end of the war Eichmann’s superiors, including Hitler himself, were quite happy about the results. Heinrich Müller, the chief of the notorious ‘Gestapo’ or political Secret State Police, told Eichmann: ‘If we would have had fifty Eichmanns, we would have won the war!’ ‘And I was proud of it,’ Eichmann told his Dutch friend Willem Sassen, a former Nazi posing as a journalist, in Buenos Aires in 1956/57.
It was at the end of August 1944 that Eichmann confided to his fellow SS-officer Wilhelm Höttl that about four million Jews had been killed in the various death camps, and an additional two million had been executed by ‘SS Einsatzgruppen units’ during the invasion of Russia. Recent research has shown that these figures are correct. Eichmann was one of the very few who knew the total number of murdered Jews and Jews who perished.
In Hungary alone, 434,351 Jews were deported, according to accurate figures kept by the Hungarian gendarmerie or national police. Most of them were gassed to death at Auschwitz. This occured between May 15 and July 9, 1944 – a very short period indeed. Eichmann even ignored an order from Hungarian leader Miklos Horthy to stop the deportations. He called him an ‘old fool.’
Hitler publicly predicted in Januari 1938 that the ‘Jewish race in Europe’ would be eradicated. Only seven years later, by January 1945, that is, the Nazis had actually murdered six million Jews.
Eichmann started his career in the SS in 1932. He later began to take a keen interest in ‘Jewish affairs’ and ‘zionism’ and even read Theodor Herzl’s book on the Jewish State. Together with fellow SS officer Herbert Hagen Eichmann visited Palestine and Egypt in 1937. Palestine was a British mandate at the time. Back then Eichmann and Hagen were agents of the SS Security Service (SD) and posed as journalists as they travelled to the Middle East. They reported to their superiors in Berlin that Arabs and Egyptians did not like the Jews. (Things have not changed since 1937.) When ‘ordinary Arabs’ hear the name of Hitler they are elated. Their secret report was read by SD chief Reinhard Heydrich who had personally authorized the whole trip. (In 1939 Heydrich would become RSHA chief and play a key role in initiating the Holocaust – he died in June 1942, after an attack on his life.)
Eichmann and Hagen also mentioned Ibrahim Chanti (Shanti), the owner of the most prominent Palestinian newspaper in the 1930s. Shanti was an important Nazi agent and Eichmann wanted to help him financially. He even proposed to pay off Shanti’s mortgage. The Nazi Propaganda Ministry supplied printing paper to Shanti. (Shanti is still revered in the Palestinian media.)
Eichmann failed to meet Haj Amin Al-Husseini, the Palestinian Grand Mufti of Jerusalem and a notorious Jew hater. But Eichmann and the Mufti did shake hands a few months after the latter had fled to Berlin. (He arrived there in November 1941.) Both of them would become very close friends indeed.
The Mufti was very anxious to meet Hitler, and he succeeded in doing so in November 1941. Hitler told the Mufti: ‘The road from Rostov (southern Russia, EV) to Iran and Iraq is shorter than the distance from Berlin and Rostov.’ ‘When we shall have arrived in the southern Caucasus, then the time of the liberation of the Arabs will have arrived.’
By the summer of 1942, the Nazis planted their ‘swastika flag’ on the 18,510 feet high Mount Elbrus – deep into the Caucasus. At the same time Marshall Erwin Rommel’s German Africa Corps was only 70 miles away from Alexandria, Egypt’s strategic port city, which is not very far from Palestine. The Nazis wanted to end British rule in the Middle East and Palestine and they nearly succeeded in doing so. Thanks to successful Russian counter offensives and the able British commander Bernard Montgomery, these Nazi plans were thwarted – but only just.
Had the Nazis indeed succeeded in conquering Palestine and the Middle East, then the Mufti would quickly have returned to Palestine with Hitler’s solemn promise that he would be proclaimed leader of the Arab world.
Moreover, Eichmann would have sent one of his best and most experienced SS officers to assist the Mufti in murdering all the Jews who lived in Palestine – another Holocaust, but now in Palestine.
It was at the Eichmann Trial in Jerusalem that Gideon Hausner, the excellent Israeli public prosecutor, said: ‘After the victory, which was coming, as they (the Nazis, EV) hoped, these people were planning the same bloody work in the whole world, which would fall at their feet. And the Mufti, who had spilled the blood of the Jews in Hebron, Jaffa and in Jerusalem, in the riots of 1921, 1936 and 1939, was looking for a man like himself who would help him finish the job. He saw that they did it better there.’
‘There’ refers to the death camps in Nazi occupied Poland. When he was still in Berlin, the Mufti wrote letters to several Foreign Ministers advising them to send Jewish children ‘to Poland, where they are under active supervision.’ Being ‘under active supervision’ meant, of course, being murdered en masse in Auschwitz and other infamous camps. (Defenseless children and their mothers were invariably ‘selected’ for ‘special treatment’ – ‘Sonderbehandlung’ –, the Nazi code word for death in the gas chambers, that is.)
There is little doubt about it that the Mufti visited the death camp of Auschwitz in 1944. Consequently, he knew quite well what ‘under active supervision’ meant. Dutch Holocaust survivor Ernst Verduin claims that he saw ‘men with strange clothes’ in the camp on a very hot day in the summer of 1944. A German SS-officer assured him that what he witnessed was a visit by the Grand Mufti of Jerusalem and his entourage. The book contains the text of the author’s exclusive interview with Ernst Verduin on this issue.
Enkele recensies/some book reviews:
NRC Handelsblad, 4 mei 2012:
‘Over een van de belangrijkste organisatoren van de Jodenvernietiging waaraan Blits (Mirjam Blits, auteur van Auschwitz 13917. Hoe ik de Duitse concentratiekampen overleefde, EV) ternauwernood ontsnapte, schreef Emerson Vermaat het vorige maand verschenen boek Adolf Eichmann. Technocraat van de Holocaust (Aspekt, 24,95 euro). Vermaat, die eerder boeken over de SS-leider Heinrich Himmler en NSB-voorman Anton Mussert schreef, wijdt veel woorden aan de banden tussen de grootmoefti van Jeruzalem Haj Amin Al-Husseini en Adolf Eichmann. Dat de twee elkaar kenden was algemeen bekend en ook dat nazi-Duitsland de grootmoefti en andere radicale moslims koesterde. Maar volgens Emerson (Vermaat) wist de grootmoefti niet alleen van de Jodenvernietiging in Europa, maar plande hij in samenwerking met Eichmann ook een Holocaust in Palestina. Die ging niet door doordat de Duitsers het Britse mandaatgebied Palestina niet wisten te veroveren. Toch bleef het doden van Joden een hoofddoel van de grootmoefti. “Doodt de Joden waar u hen ook tegenkomt. Daarmee wordt God, de geschiedenis en de godsdienst behaagt”, zei hij in een radiotoespraak in Berlijn in 1944.’
Friesch Dagblad, 25 augustus 2012, boekenbijlage Sneinspetiele:
‘Emerson Vermaat beschrijft nauwkeurig wat Eichmann heeft aangericht: de ondergang van omtrent zes miljoen Joden uit Polen, Griekenland, Bulgarije, Roemenië, Hongarije, Italië, Frankrijk, Nederland en België.’
‘Emerson Vermaat vermijdt de keuze tussen Eichmann als monster en Eichmann als onopvallende burger. Hij laat beiden zien in hun verwerpelijke gedaante.’
‘In zijn overzicht van Eichmanns levensloop herinnert hij aan de Midden-Oostenconnectie van Hitler-Duitsland. Eichmanns megalomane chef had in zijn droom van een duizendjarig rijk ook het Midden-Oosten in het vizier. De in het Britse mandaatgebied wonende Joden had hij hetzelfde lot toegedacht als de Europese. De islamieten in Irak en Palestina werden door de nazi’s opgevrijd om de Britten zoveel mogelijk afbreuk te doen. Die politiek stond in dienst van het antisemitisme. En vandaag is het zede in de islamitische wereld om het drama van de ondergang van de Joodse Europeanen te ontkennen. De Shoah zou een door Israël opgeklopt verhaal zijn. Voor velen in de wereld staat Israël nog altijd ter discussie.’
Gooi en Eemlander, alsmede de regionale dagbladen van de Gemeenschappelijke Persdienst (GPD), 4 mei 2012:
‘“Als wij vijftig Eichmannen zouden hebben gehad, dan zouden wij de oorlog hebben gewonnen.” Dat zei Gestapochef Heinrich Müller, de baas van Adolf Eichmann, tegen de man die medeverantwoordelijk was voor de dood van zes miljoen Joden. Naar eigen zeggen was Eichmann er nog trots op ook. Eichmann gaf in augustus 1944 inderdaad toe dat er zes miljoen Joden waren gedood: vier miljoen in de vernietigingskampen en twee miljoen door massa-executies in de door de nazi’s bezette delen van de Sovjet-Unie. De auteur van “Adolf Eichmann: Technocraat van de Holocaust”, Emerson Vermaat, stelt dat Eichmann een uitstekend organisator en coördinator was en legt tevens de nadruk op Eichmanns vroege belangstelling voor het Jodendom. Al in de jaren dertig van verdiepte Eichmann zich in het ‘zionisme’ en in 1937 maakte hij een reis naar ‘Palestina’, alwaar hij grote bewondering koesterde voor radicale moslims. Nieuw in het boek is dat Vermaat ook stilstaat bij Hitlers plannen ter bezetting van Palestina.’
Reformatorisch Dagblad, 29 mei 2012:
Na biografieën over Heinrich Himmler en Anton Mussert heeft hij nu in “Adolf Eichmann. Technocraat van de Holocaust” het leven van Adolf Eichmann beschreven.
Eichmann wordt op 19 maart 1906 in het Duitse stadje Solingen geboren. In 1932 treedt hij toe tot de nationaalsocialisten. Twee jaar later maakt hij deel uit van de SS en klimt hij op tot “Obersturmbannführer”.
Bij de vernietiging van de Joden wordt hij verantwoordelijk voor de tijdschema’s en logistiek van de transporten van miljoenen Joden naar de concentratie- en vernietigingskampen. Niet voor niets noemt Vermaat hem “de technocraat van de Holocaust”.
Aan het einde van de oorlog pakken de Amerikanen Eichmann op, maar hij weet te ontsnappen en uiteindelijk Argentinië te bereiken. Daar wordt hij in 1960 door Israëlische agenten ontvoerd. Die nemen hem mee naar Israël, waar hij in 1962 wordt terechtgesteld.
Interessant om te lezen zijn de reacties in de Arabische pers op het proces. De Egyptische media zeggen dat de Joden “veel erger dan de nazi’s” zijn. Een Saudische krant kopt in 1962: “De arrestatie van Adolf Eichmann, die de eer had vijf miljoen Joden te doden”. De auteur benadrukt dat “tot op de dag van heden vooral in de moslimwereld het antisemitisme wijdverbreid is”.’
Katholiek Nieuwsblad, 4 mei 2012:
‘De ondertitel “Technocraat van de Holocaust” is meer dan terecht voor Eichmann, al was “manager” ook wel een goede aanduiding geweest. Dat blijkt uit deze biografie van Emerson Vermaat. Eichmann was behalve een organisatorisch talent een toegewijd en overtuigd uitvoerder van het vernietigingsprogramma voor de Joden. Sommige details kunnen de lezer verbluffen, bijvoorbeeld de citaten waaruit blijkt dat Eichmann het vermoorden van Joden, waartoe hij zelf toch zoveel in beweging had gezet, zelf nauwelijks kon zien. Hetzelfde gold overigens voor SS-leider Himmler. Ze waren beter in het anderen aanzetten tot misdaad dan het zelf uitvoeren.’
Facetten van de Tweede Wereldoorlog nader belicht: Boekrecensies en verslagen, 2012 (internet):
‘Eichmann was een man, die het zijn plicht vond om te gehoorzamen aan bevelen, daarbij zijn eigen mening buiten beschouwing latend. Maar hij ging ook wel eigenhandig verder.’
‘Volgens Vermaat had Hitler inderdaad het plan opgevat om het Midden-Oosten te veroveren en Palestina te bezetten en meer nog dan in “Himmler en de cultus van de dood” legt hij uit hoe Hitler dat van plan was. Dat is zeker een interessante toevoeging aan het boek “Adolf Eichmann. Technocraat van de Holocaust”, dat een goed overzicht biedt van de deportaties van de Europese Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog.’
|
